پلت فرم ها

برای معاملات خودرو پلتفرم‌ها و زیرساخت‌های امن، با کیفیت و کم‌هزینه ایجاد شود

سرپرست اداره کل برنامه ریزی و راهبردنگاری معاونت راهبردی قوه قضاییه گفت: باید برای معاملات خودرو پلتفرم ها و زیرساخت‌های امن، با کیفیت و کم هزینه را ایجاد کنیم.

به گزارش ایلنا، سرپرست اداره کل برنامه ریزی و راهبردنگاری معاونت راهبردی قوه قضاییه امروز چهارشنبه ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۱ در نشست نحوه استفاده از ظرفیت پلتفرم های معاملات خودرو در کاهش پرونده‌ها ی قوه قضاییه‌ اظهار کرد: توسعه ابزارهای آی تی و فناوری ها به طور جدی مدل های حکمرانی را در کشورها متحول کرده است. در کشور نیز حضور پررنگ زیست بوم فناوری، استارت‌آپ ها، انواع شرکت های دانش بنیان و پلتفرم‌های آی تی در نقش حاکمیت خیلی پررنگ بوده و طی این سال‌ها با نقش آفرینی زیست بوم فناوری بسیاری خدمات با کیفیت‌ و هزینه بسیار پایین‌تر عرضه می‌شود .

محمد طاهری نژاد افزود: پیگیری سند تحول توسط رئیس قوه قضاییه ما را به این نقطه می رساند که بحث تحول در قوه قضاییه جدی است.

طاهری نژاد بیان کرد: یکی از چالش های جدی که در سند تحول مدنظر قرار گرفته است، شناسایی ریشه های شکل گیری جرایم ، دعاوی و پرونده ها در دستگاه قضایی است. برای رفع این چالش باید راهبردها و راهکارهایی در نظر گرفت که یکی از آنها هوشمند سازی شناسایی ریشه های شکل گیری جرایم و استفاده از ظرفیت‌های بیرون از قوه قضاییه است.

وی گفت: یکی از مهمترین ارکان محیط کسب و کار کشور ضمانت اجرای قراردادها بوده که در نظام قضایی کشور به طور جدی مسئولیت آن بر عهده قوه قضاییه است به منظور اینکه ضمانت اجرای قراردادها بین آحاد مختلف جامعه افزایش پیدا کند باید رویکردهای نوین حکمرانی قضایی در قوه قضاییه توسعه یابد.

سرپرست اداره کل برنامه ریزی و راهبردنگاری معاونت راهبردی قوه قضاییه اظهار کرد: باید برای معاملات خودرو پلتفرم ها و زیرساخت‌های امن، با کیفیت و کم هزینه را ایجاد کنیم زیرا بخش زیادی از مشکلاتی که در قوه قضاییه مطرح می‌شود مربوط به پرونده های کیفری و جرایم مختلف از جمله انواع کلاهبرداری و انواع اختلافات در دعاوی است.

در ادامه نشست معاون مدیرکل نظارت بر فضای مجازی دادستانی کل کشور اظهار کرد: مسائلی در بحث معاملات خودرو و فروش کالا در سایت های آگهی وجود دارد که بخشی از آن کلاهبردارانی است که کالایی ندارند ولی اقدام به فروش کالا می کنند و چون هزینه پیگیری جرایم سایبری برای افراد قابل توجه است بنابراین بسیاری از مواقع اشخاص مسیر قضایی را انجام نمی‌دهند.

مهدی امیری، افزود: مساله دیگر فروش کالاهای سرقتی است و اشخاص با استفاده از هویت های مجهول اقدام به فروش اموال سرقتی از جمله خودرو می کنند.

امیری در ادامه بیان کرد: مسئله دیگر قیمت سازی و اخلال در بازار است به طوری که اشخاص به صورت سازمان یافته تقاضای کاذب با قیمت‌های بالا ایجاد و بازار را تحریک می کنند که این امر منجر به اخلال در نظام اقتصادی کشور می‌شود که مجازات های سنگینی برای این اخلال در نظر گرفته شده‌است.

معاون مدیرکل نظارت بر فضای مجازی دادستانی کل کشور بیان کرد: در این نشست می‌توانیم بحث حوزه موجودیت هایی که در سیستم فروش آنلاین وجود دارد را مطرح کنیم که این پلت فرم ها موجودیت شامل موجودیت کالا و عنصر خریدار و فروشنده است به طوری که کاربر و کالا باید احراز هویت و اعتبار سنجی شوند و این موضوع به کاهش جرم کمک می‌کند.

وی در ادامه گفت: بهترین راهکار این است که یک سرویس اعتبارسنجی داشته باشیم تا موجودیت ها از این طریق مشخص شود.

گفتنی است که در این نشست سنگ پورمدیر بخش کارشناسان دادگستری، اسکندری سرپرست معاونت پیشگیری از جرایم قوه قضاییه، امیری معاون مدیرکل نظارت بر فضای مجازی دادستانی کل کشور، مرکز همکاری های تحول و پیشرفت ریاست جمهوری، رزاقی معاون پیگیری ماموریت های تحولی مرکز تحول قوه قضاییه، هاشمی معاون ای تی سازمان ثبت اسناد و املاک کشور و پلت فرم ها انواع پلتفرم‌هایی که عموماً در حوزه معاملات خودرو فعالیت دارند حضور داشتند و نقطه نظرات، پیشنهادات و مشکلات در حوزه معاملات خودرو را مطرح کردند.

مدیر طراحی پلتفرم ایران خودرو در گفت و گو با «فرصت امروز» / پلتفرم ها جان تازه می گیرند

نبود نوآوری و تنوع در خودروهای ایرانی یکی از دلایل نارضایتی مشتریان امروز خودرو است. گلایه‌ای که این روزها به خستگی انجامیده و به گفته بسیاری از کارشناسان موجب جان بخشیدن به بازار خودروهای خوش آب و رنگ چینی شده است. اما نکته مهم اینجاست که صنعت خودروی ایران برای توسعه نیاز به ایجاد تنوع و جلب رضایت مشتریان دارد. مشتریانی که این روزها سطح توقع‌شان بسیار بالاتر از پراید و پژو 206 است. در این شرایط این پرسش مطرح است که آیا واقعا خبری از پلتفرم‌های تازه در صنعت خودرو ایران است؟

کیوان وزیری، مدیر طراحی پلتفرم ایران خودرو معتقد است، حداکثر سه سال پس از امضای قرارداد با شرکای خارجی، پلتفرم‌های تازه در صنعت خودروی ایران جان می‌گیرد. در همین زمینه با او گفت‌و‌گو کرده‌ایم.

این روزها یکی از گلایه‌هایی که بعد از نبود کیفیت درباره صنعت خودرو مطرح می‌شود، نبود تنوع در طراحی پلتفرم است، آیا برنامه‌ای برای ایجاد تغییر در این وضعیت در ایران خودرو موجود است؟

ابتدا به نظر من بهتر است مشخص کنیم، طراحی پلتفرم چیست؟ هر آنچه که در شکل ظاهری یک خودرو دیده نمی‌شود، پلتفرم است. سیستم تعلیق، ترمز، اکسل، فرمان، کفی، فریم صندلی و. اجزای پلتفرم هستند که بین 50 تا 60‌درصد یک خودرو را تشکیل می‌دهد. تکنولوژی در صنعت خودرو موضوعی است که باید بین آن ارتباط وجود داشته باشد و فرآیند تکوین پلتفرم طی شود. یعنی از مرحله شناخت بازار، شناخت محصول، مشخصات محصول حرکت کنیم و به یک پلتفرم برسیم و بعد روی آن بدنه گذاشته و محصول تولید شود.

آیا به نظر شما پلتفرم‌های موجود در صنعت خودروی ما قدیمی نیست؟

همان‌طور که گفتم برای طراحی پلتفرم باید یک فرآیند طی شود. در شرایط تحریم ما باید بدون وابستگی طراحی پلتفرم را انجام دهیم که دو حالت دارد یا طراحی انجام دهیم و روی کاغذها و کامپیوترها باقی بماند یا مانند چینی‌ها پلتفرم‌های قدیمی را از سازنده‌های صاحب سبک خریداری کنیم.

تفاوت طراحی و خرید چقدر است؟

طبیعتا وقتی خودتان یک تابلو را نقاشی می‌کنید، از آن لذت بیشتری می‌برید تا اینکه تابلو را خریداری کنید. طراحی کردن یک ارزش است و خریدن یک هزینه، بنابراین چینی‌ها ارزش افزوده‌ای را درباره طراحی پلتفرم در صنعت خودروی خود ایجاد نکردند.

خب صنعت خودروی ما که نه پلتفرمی را خریده و نه طراحی کرده؟

ببینید خریداری کردن یک پلتفرم تبعاتی دارد. شرکت‌هایی که پلتفرم‌ها را خریداری می‌کنند چون دانش آن را ندارند، ناچار به کپی کردن هستند. بنابراین عمر مفید پلتفرم‌ها بسیار پایین است. مثلا بین یک خودروی پنج ستاره چینی و یک خودروی پنج ستاره اروپایی حداقل 5 تا 10 سال فاصله تکنولوژی در طراحی پلتفرم دارد. چین با خریداری کردن نمی‌تواند وارد تکنولوژی صنعتی شود، زیرا نمی‌تواند طراحی کند، بلکه فقط تامین می‌کند و اشتغالزایی‌اش را بالا می‌برد و تنها کشوری که چین به آن خودرو صادر می‌کند، ایران است.

حالا ما برنامه‌ای برای طراحی پلتفرم داریم؟

بله. با رفع تحریم‌ها ما می‌توانیم با کشورهای دارای تکنولوژی طراحی مهندسی وارد مذاکره شویم و رکود 12 ساله‌ای را که در طراحی خودرو و پلتفرم داشتیم، کنار بزنیم.

به طور مشخص چه زمانی خودرویی با پلتفرم جدید توسط ایران خودرو به بازار می‌آید؟

لازمه طراحی پلتفرم خوب، زیرساخت‌ها است. نخستین کار این است که بدانیم چه می‌خواهیم و ضعف‌های کشور را بشناسیم. ما چهار نوع گروه پلتفرمی داریم، گروه A خودروهای کوچک هستند، گروه B خودروهای کمی بزرگ‌تر هستند مانند خانواده پژو 206، گروه‌C مثل خودروها 405 و سمند و گروه D خودروهایی مثل بنز کلاس E. اکنون تمرکز ایران خودرو روی خودروهای گروه C است. زیرا با توجه به آماری که از بازار به دست آورده‌ایم تمایل مردم بیشتر به این گروه از خودروهاست.

در حال حاضر، در حال مذاکره با چندین کشور هستیم و بعد از امضای قرارداد به‌صورت نرمال 24 تا 36 ماه بعد نخستین خودرو با پلتفرم جدید را به بازار ارائه می‌کنیم. عرف ارائه پلتفرم‌های تازه در دنیا 30 ماه است اما برای کشوری با دقت بالای ژاپن این عرف 36 ماه است، در کشوری هم مانند ایتالیا که شرایط اقتصادی را مدنظر دارد، این عرف 30 ماه است. اما در کنار این 30 ماه ما علاوه بر اینکه طراحی را انجام می‌دهیم باید تامین‌کنندگان ما نیز در این فرآیند رشد کنند وگرنه ما اگر طراحی کنیم و نتوانیم از تکنولوژی برتر استفاده کنیم شرایط همین شرایط فعلی خواهد بود.

در حقیقت شما می‌گویید که باید زنجیره تامین تکمیل شود؟

بله، زنجیره تامین که مشخصه‌های طراحی محصول در آن حفظ شود. نه اینکه اگر من گفتم ورق مورد استفاده باید تنش‌پذیری 550‌پاسگال داشته باشد، زنجیره تامین ورقی با تنش‌پذیری 550 پاسگال به من بدهد. این‌گونه است که نارضایتی به وجود می‌آید. برای رسیدن به صنعت برتر باید همه بخش‌ها همزمان با هم رشد کنند.

برای تکمیل این زنجیره چه باید کرد؟

ما یک سری سازنده داریم که با ورژن‌ها قدیمی کار می‌کنند برای به روز کردن آنها نیاز به کمک مالی است. ایران خودرو خواهان تحول است و مردم نیز حق دارند که توقع طراحی تازه داشته باشند اما وقتی ما با کشورهای مختلف مذاکره می‌کنیم و نمی‌شود، چه باید کرد؟ نکته دیگر این است که وقتی ما صحبت از طراحی درجه یک می‌کنیم باید داخل محصول هم قطعا درجه یک بگذاریم نمی‌شود که طراحی درجه یک باشد و قطعات داخل خودرو، درجه چند.

با چه کشورهایی در حال مذاکره هستید؟

ایتالیا، آلمان، ژاپن و کره. با هیچ‌کدام از این کشورها قرارداد نهایی نشده و به محض برداشته‌شدن تحریم‌ها و روشن شدن نحوه روابط، قطعا ما خبرهای خوشی خواهیم داشت. کشورهای آلمان، ژاپن و ایتالیا سه کشور نخست در زمینه طراحی پلتفرم هستند. در این کشورها تامین‌کننده‌های تکنولوژی‌های برترشان آنقدر قوی هستند که برندهای نظیر بنز، تویوتا و فیات را تحویل می‌دهند.

شما به 12 سال عقب ماندگی ما در طراحی پلتفرم اشاره کردید، آیا تنها دلیل این عقب ماندگی تحریم‌ها بوده؟

خیر، اما تحریم‌ها نقش پررنگی داشته، البته می‌شد با مدیریت بهتر وارد تکنولوژی برتر شد. این موضوع جای بحث بسیار دارد، زیرا به اعتقاد من مدیریت صنعتی ما از سال 82 تا 92 بسیار ضعیف بوده است. آن شرایط نیازمند مدیریت بحران بود. حالا نگاه ما به آینده است که امیدواریم بتوانیم این عقب ماندگی را جبران کنیم.

سریال‌های جدید پلتفرم‌ها در حال بازتولید چه تصویری از جامعه ایرانی است؟

رشد فردگرایی اینجاست که انسان را بیش از پیش در اختیار رژیم سرمایه داری و به خصوص سبک زندگی پول محور مدرن قرار می‌دهد. فردگرایی یا به تعبیر بهتر، عالم فردانگاری موجب می‌شود تا به مرور انسان خانواده گریز یا خانواده ستیز گردد و .

سرویس فرهنگی شهدای ایران :سرمایه‌داری سال‌ها بود که توسط پیامبران خود یعنی روان‌شناسان و روان‌کاوها و با به خدمت گرفتن مدیران تکنوکرات به دنبال برتری مطلق فردگرایی بود، اما برای نیل به این هدف همواره با رقبایش در حال جنگ بود؛ در این میان کرونا برای سرمایه داری همان فرصتی را فراهم کرد که جنگ جهانی دوم برای آمریکا؛ به عبارت صریح تر ظهور این ویروس از چند جهت در خدمت نگاه‌های انسان شناسی سرمایه داری درآمد و سبب بازتولید آن در ابعاد هستی شناسی و معرفت شناسی شد.

اول از همه اینکه کرونا، انسان را در قفس تنهایی رها کرد و به تعبیری جسم نحیف و جان روان زده او را در اختیار این نگاه قرار داد و در قراردادی نانوشته حفاظت پلت فرم ها از جسم دنیایی را کعبه آمال انسان ساخت. مضاف بر این، از آنجایی که این انسان باید وقتش را به‌واسطه خطرات حضور در اجتماع، در انزوا گذراند، باید به سرگرمی هایی پناه می‌برد که دست بر قضا توسط همین رژیم سرمایه داری تولید شده بودند. هر چند نقش شبکه‌های اجتماعی بر بستر مجازی در این مقطع نیز پررنگ شد، ولی نباید از آنچه در خصوص پلتفرم‌های VOD در این میان اتفاق افتاد، غافل بود. آنچه به طور کلی از شکل و شمایل این پلتفرم می‌توان فهم کرد، حرکت در ادامه مسیر صنعت سرگرمی با چند تغییر فرمی و محتوایی نسبت به تولیدات رسانه ملی و حتی نمایش خانگی است. بالطبع اقتضائات این پلتفرم، مخاطب محوری و حجم دسترسی پذیری او را پررنگ می‌کند. من در این نوشتار قصد ندارم به کلیت نقش این پلتفرم در عصر فراگیری کرونا بپردازم، بلکه می‌خواهم روی تصویری از انسان و جامعه ایرانی دست بگذارم که در این مقطع و در پلتفرم‌های VOD چون نماوا و فیلیمو در قالب سریال‌های عامه پسند و پرمخاطبی چون «ملکه گدایان»، «می خواهم زنده بمانم»، «قورباغه» و «زخم کاری» ارائه گردید.

عصبیت در پیوند با اراده‌های قدرت‌طلب

دال مرکزی این سریال‌ها را پلت فرم ها اگر بخواهیم در یک عبارت کوتاه جا بدهیم، این است و تمام: فردگرایی معطوف به قدرت. اگر نیچه ای که زمانی گفت علی‌الظاهر انسان‌های این عصر را می‌توان معطوف به قدرت تعریف کرد، پای این سریال‌ها می‌نشست، شاید می‌توانست این تکمله را در ادامه بیاورد که اراده معطوف به قدرت در دوره پست مدرن، پیوستی به نام هیستریک بودن را نیز به خود گرفته است. تک تک سریال هایی که از آن‌ها نام برده شد، همه کاراکترهایی دارند که سوژه این جهانی هستند و خود را بی توجه به وجود عالم دیگر یا حضوری الوهی، سوژه اصلی جهان قرار داده اند.

به تعبیری کاراکترهای اصلی این تولیدات نمایشی، بدون‌استثنا در خصوص چگونه زیستن خود یا دیگران تصمیم می‌گیرند، گویی که بر کرسی و عرش خداوندی تکیه داده‌اند. نکته مهم تر اینجاست که نحوه شخصیت پردازی و پیرنگ داستان‌ها به گونه‌ای است که کاراکترهای هیستریک در پیوند با جامعه ای از همین جنس مدام این پیام را به مخاطب مخابره می‌کنند که برای زنده ماندن و قدرتمند شدن هیچ سازوکاری جز افزودن بر جنبه‌های هیستریک، عصبیت و فعال تر کردن گرگ درون برای نفی همه «دیگری» ‌ها در هر سطحی- از خداوند گرفته تا دوستان و حتی خانواده- وجود ندارد. در خوشبینانه ترین حالت اگر هدف چنین تولیداتی را صرفاً سرگرمی نیز بدانیم، باید اعتراف کنیم قطعاً برآیند مثبتی برای مخاطب و جامعه هدف از دل چنین سازوکاری بیرون نخواهد آمد و در دورانی که امید عمومی به‌واسطه بحران کرونا به شدت تضعیف شده است، درنهایت منجر به سرعت گرفتن رشد فردگرایی خواهد شد.

تقویت ایده انسان رقابتیِ بی‌حد و مرز

رشد فردگرایی اینجاست که انسان را بیش از پیش در اختیار رژیم سرمایه داری و به خصوص سبک زندگی پول محور مدرن قرار می‌دهد. فردگرایی یا به تعبیر بهتر، عالم فردانگاری موجب می‌شود تا به مرور انسان خانواده گریز یا خانواده ستیز گردد و بعد از فاصله گرفتن از خانواده هسته ای، به سمت یک تجرد تمام عیار حرکت کند. این خروجی اولی است که می‌توان با تکرار ایده‌های محوری این سریال‌ها در ذهن و روان مخاطبان ایرانی به انتظارش نشست، آن هم برای جامعه‌ای که تبعات تضعیف نقش خانواده و شبکه حامی خویشاوندی در آن غیرقابل تصور است. خروجی بعدی که می‌توان از این تولیدات متصور بود، تقویت ایده انسان رقابتیِ بی‌حد و مرز و نشاندن او به جای انسان ایثارگر در یک جامعه مبتنی بر اخوت و برادری است. سال‌ها متفکران برخلاف نگاه عاریه‌ای این سریال‌ها در تلاش هستند تا ثابت کنند چنین نگاهی از حیث انسان شناسی درست نیست و اسلام و سنت ما پلت فرم ها خود از نوعی انسان سازی برخوردار است. درست نقطه مقابل تلاش این متفکران، گویی فیلم‌سازان کمر همت به تصویرکردن جامعه‌ای بسته‌اند که به صورتی عجیب و غیرطبیعی مریض و مشحون از انسان‌های درنده است. عجیب و غیرطبیعی بودن چنین تصویری طبیعتاً در دراز مدت می‌تواند افق تیره‌ای از کنش انسان‌ها را بازنمایی کند آن هم در حالی که پیش چشم همین جامعه، امروز تصویر دیگری از ایثار و از خودگذشتن بسیاری از افراد داوطلب در پنجمین پیک کرونا در بیمارستان‌ها و غسالخانه‌ها در حال رقم خوردن است. تصویر مورد تأکید کارگردان‌ها در این سریال‌ها با چشم‌پوشی از این واقعیت‌ها، نه تنها می‌خواهد سبک زندگی جامعه را متأثر کند بلکه گویی درصدد است کل جامعه را ابژه متد وحشتناک خودش قرار دهد به این معنا که هر ایرانی باید توان تبدیل شدن به انسان‌های غیرمعقول و هیستریک این سریال‌ها را برای پیمودن پله‌های ترقی داشته باشد. این متد خودش خبر از مواجهه با موج جدیدی از نیهیلیسم افراطی را می‌دهد که قصد دارد همه ارزش‌ها را دود کند.

غالب کردن جهان‌بینی سوداگری در قالب سرگرمی

هر چند این نگاه یعنی سلطه انسان قدرت طلب و زیرک و دغل کار ریشه در تحولات ابتدایی قرن ۱۹ و شکل گیری یک انسان اقتصادی بود که بازار ارزش‌های او را تعیین می‌کرد، اما سؤال اینجاست چرا باید چنین نگاهی بازتولید شود و نگاه متعهدمحور مبتنی بر جهان بینی اسلامی که ارزش‌های جامعه برایش اولویت داشت، دوباره جایش را به صنعت سرگرمی‌ای بدهد که دوباره می‌خواهد جهان بینی انسان سوداگر عصر مدرن را در قالب سرگرمی به جامعه غالب کند؟ دست آخر اینکه بد نیست این سؤال را نیز از خودمان بپرسیم که چرا باید مدام روی این گزاره تأکید شود که باید از سبک زندگی جمعی و ایثارگونه دست بکشیم تا بدن هایمان به سوژه جهانی بدل شوند و در ادامه تسلیم ساختن جهانی مطلوب برای این انسان طغیانگر باشیم.